Geschiedenis van Strobouw

In de middeleeuwen werd er al een mengsel gebruikt van stro en leem binnen een houten vakwerk.
In de jaren 50 van de 19e eeuw werd de mechanische strobalenpers ontwikkeld. Hiermee was een machine ontstaan die van landbouwgewassen een gecomprimeerd blok kon persen. Effectief voor vervoer en opslag. En dat niet alleen: Al snel werden de balen gebruikt om een hut, of huis te bouwen, of te isoleren, als bouwblok.

De landbouwgewassen rogge en tarwe bleken de beste halmen te hebben om een consistente (stro) baal te persen, die ook geschikt is om een bepleistering op toe te passen.
Het Burke house in Alliance, Nebraska, is het oudste nog bestaande strobalengebouw. Het werd gebouwd in 1903.

Door de opkomst van cement verdween in de loop van de 20ste eeuw strobalenbouw volledig uit beeld.
Aan het eind van de jaren ’70, waren er een aantal enthousiaste mensen die voor een heropleving zorgden van strobalenbouw. Die revival ontstond omdat langzaamaan bewustzijn ontstond van de negatieve milieu impact van heel wat moderne bouwmaterialen.

Er zijn in de loop van de tijd diverse manieren ontstaan om de strobaal te gebruiken voor het bouwproces. Zo werden in Rusland los gestapelde balen buiten om het huis geplaatst als extra isolatieschil in de winter, in het voorjaar werden ze gewoon weer verwijderd.

In N-Amerika werden de eerste strobouwwerken volgens het ‘Nebraska’ of load bearing systeem gebouwd. Het Nebraska systeem is een zelfdragend strobalensysteem dat wordt af gepleisterd, waarbij de pleisterlaag bijdraagt aan de constructieve stevigheid. Dit was geen luxe. In de Nebraska Sandhills waren weinig bouwmaterialen te vinden om huizen te bouwen.

In de loop van de vorige eeuw zijn er vervolgens diverse bouwmethodes in verschillende landen met strobalen of met (zelfdragende) jumbo strobalen toegepast (zie foto’s).

Om aan de moderne constructieve eisen te kunnen voldoen wordt er tegenwoordig vooral gebouwd met strobalen i.c.m. een houtskeletsysteem, of met prefab-systemen.